تیر و کمال ( پرتاب شانزدهم )

خدا، به نامش

سلام و درود، به بومی ترین روش ممکن و شدنی کار را برای خودمان انجام دهیم.

خودمانی تر از خانه؟

سخن از خانه آمد و پیش از حس و حال آسودگی داخل آن به بازه ای قبل تر یعنی ساخت آن می پردازیم، در معماری پایدار و ایرانی که گذشتگان آن را به خوبی انجام می داده اند، اصل و نهادِ با ارزشی وجود دارد به نام مصالح ایدری ( اینجایی یا بومی ) که در آن تمام مواد و مایه ساخت را از همان جایی که در آن بنا قرار بود برپا شود استفاده می کردند. مانند خانه ها در یزد که زمین را گود کرده و آماده گودال باغچه می شد که از گرمای بیرون به سردی خاک زیرین پناه ببرند و همچنین از آن خاکی که گودال را کنده بودند برای خشت سازی و دیوار ها استفاده می شد. این مصالح خاک و... که در آن مرز و بوم شکل گرفته بودند پس در همان شرایط بهترین قوام و دوام را داشته و بهینه ترین گزینه برای ایجاد و استفاده می باشند.

همانگونه که بزرگان و دانایان می گویند، خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج...

دانستم که باید از بیخ و بن درست چید.

مهربوم

مهربان با بوم، در تلاش برای خ خ تا آن جا که می شود بومی رفتار و استفاده می کنیم، از نزدیک ترین جا که کوچه و محله خود است گرفته تا کشور و کهکشانمان. برای نمونه چیز هایی مانند پیام رسان، رسانه، ابزارآلات، خوراک، پوشاک، گشت و گذار و...

اما ساده نبود ولی سخت هم نیست.

پرتاب شانزدهم به هدف خورد و سپاس از شما برای پرداختن زمان خود به این نگارش.

پرتاب بعدی در مورد چیست؟

چنان چه سخنی و پیشنهادی در مورد این تیر اندازی دارید، همینجا با من در میان بگذارید که خوشحال می شوم.